El Sistema de regación de Dujiangyan, (chinu tradicional: 都江堰, chinu simplificáu: 都江堰, pinyin: Dūjiāngyàn), foi proxectada nel sieglu III a. C. pol gobernador Li Bing y el so fíu Er Lang, pa evitar los hinchentes provocaos pol ríu Min, y irrigar la planicie de Chengdu. Funciona ensin interrupción dende la so creación. Na actualidá sigue'l so desenvolvimientu.
Gracies a una bifurcación del calce, una parte de les agües del ríu Min ye derivada escontra una canal qu'esvia les agües escontra la planicie de Chengdu. Esta construcción atayó los hinchentes añales causaes pol aumentu del caudal del ríu dempués de los destemples. La construcción de la canal d'esviación precisó travesar un monte, una realización notable teniendo en cuenta la precariedá de los medios disponibles pa la dómina. Les técniques utilizaes, fueron el calentamientu con fueu y l'enfriamientu con agua repitíos de la roca. Esto dexaba l'apaición de resquiebros y quebres y facilitaba el so posterior frayatu. Naquella dómina inda nun s'afayara la pólvora. Pa evitar l'acumuladura de llimu nel sistema de regación, construyóse un dique nel centru del ríu. La base d'esti dique foi realizada por aciu un sistema de llongures gaviones fechos de piedres envueltes en tires enxareyaes de bambú, inventaos y desenvueltos pa esta ocasión, que demostraron la so eficacia a lo llargo del tiempu.
Conjuntamente col Monte Qingcheng, foi declaráu Patrimoniu de la Humanidá pola Unesco nel añu 2000.
Otres grandes canales históriques esistentes en China son:
