Monte de la Mesa () ye una monte de visu planu nun llugar prominente bien conocíu qu'apodera la Ciudá del Cabu en Suráfrica, y ta representada na bandera de Ciudá del Cabu y otres insinies de gobiernos locales. Ye una importante atracción turística, con munchos visitantes usando'l teleféricu o faciendo escursión pa llegar al visu. El monte forma parte del Parque Nacional Monte de la Mesa. Ye amás, dende'l 11 de payares de 2011, una de les Siete maravíes naturales del mundu.
La principal característica del Monte de la Mesa ye un pandu a nivel d'aprosimao 3 km de llau a llau, arrodiada por riscos serrapatosos. El pandu, flanqueada pol Picu del Diañu (Duiwelspiek) al este y pola Cabeza de Llión (Leeukop) al oeste, forma un dramáticu telón de fondu pa la Ciudá del Cabu y el puertu de la Badea de la Mesa, y xuntos con Signal Hill formen el anfiteatru natural de la City Bowl.
El puntu más altu del Monte de la Mesa ta escontra l'este del pandu y ta marcáu pol Faru de Maclear (Beacon Maclear), un montículo de piedres como señal construyíu en 1865 por Sir Thomas Maclear pa investigación trigonométrica. Atopar a 1086 m sobre'l nivel del mar, alredor de 19 m más altu que la estación del teleféricu nel estremu occidental del pandu Los
riscos de la cadena principal tán estremaos por Platteklip Gorge ("Gargüelu de piedra plana"), la cuál aprove un fácil y directu ascensu al visu y foi una ruta tomada por António de Saldanha nel primer ascensu rexistráu nel monte en 1503.
El visu planu del monte ta con frecuencia cubierta por nubes orográfiques, formaes cuando un vientu sur-oriental diríxese enriba de les fasteres del monte nun aire frío, onde'l mugor entestar pa formar el llamáu "mantel" de nube. La lleenda atribúi esti fenómenu a una competencia de fumar ente'l diañu y un pirata local llamáu Van Hunks. Cuando se ve'l mantel, simbolízase la competencia.
El Monte de la Mesa atopar nel estremu septentrional d'un cordal d'arenisca que forma la estribación de la Península del Cabu. Escontra'l sur del pandu principal atópase la parte inferior del cordal llamáu la Mesa Negra (Back Table). Na mariña del Atlánticu, el cordal ye conocida como los Dolce Apóstoles (Twelve Apostles). El cordal sigue escontra'l sur escontra Cape Point.
La parte cimera de la mesa montascosa consiste de arenisca cuarcítica ordovícica, comúnmente mentada como Arenisca de Monte de la Mesa (Table Mountain Sandstone) (TMS), la cuál ye altamente resistente a la erosión y forma característicos despeñaderos serrapatosos grises. Embaxo de l'arenisca atopa una capa de esquistu basal micáceo, la cuál cúrase abondo rápido y polo tanto nun ye bono de ver. La capa inferior consiste esquistu de Malmesbury fondamente plegáu y modificáu a final del precámbrico, el cuál foi reemplazáu por Granitu del Cabu (Cape Granite). Les roques de la capa inferior nun son por pocu tan resistentes a la esposición albentestate como l'Arenisca de Monte de la Mesa pero significativos afloramientos de Granitu del cabu son visibles na parte occidental de la Cabeza de Llión.
La principal vexetación del monte ye l'únicu y ricu fynbos del Cabu, el cuál forma parte de les árees protexíes del Reinu florístico del Cabu. Estes árees protexíes son Patrimoniu de la Humanidá, y un envaloráu de 2,200 especies de plantes atópense solamente nel monte. Ente estes especies tán munches clases de protees. Parches remanentes de montes nativos persisten nunos de los pocos ribayos húmedos pero non na más espuesta cara sobre la ciudá, onde les condiciones son bien seques y desfavorables pa los montes. El monte tamién sufrió series invasiones de plantes estrañes por tou un sieglu, el que quiciabes fuera'l peor invasor ye'l Pinu marítimu. Fixéronse esfuerzos considerables pa esaniciar eses plantes estrañes.
L'animal más común del monte ye'l dassie o hyrax de roca. Ellos arrexuntar especialmente alredor de la estación del cable cimeru, cerca d'árees onde los turistes refuguen o (illegalmente ) aproven comida. Esisten tamién puercuspinos, mangostes, culiebres y tortúas. El postreru lleón na área foi disparáu pol circu 1802. Los lleopardos persistieron nel monte hasta quiciabes los 1920s pero agora tán extintos localmente. Dos pequenos carnívoros nocherniegos sigilosos, el rooikat (caracal) y el vaalboskat (tamién llamáu'l vaalkat o gatu montés africanu) fueron dalguna vegada comunes nel monte. El rooikat sigue siendo vistu en rares ocasiones polos montañistas pero'l estatus del vaalboskat ye inciertu.
Los tahres del Himalaya, descendientes fuxitivos de tahres qu'escaparon del zoolóxicu de Groote Schuur en 1936, fueron comunes nes partes cimeres menos accesibles del monte. Como especie exótica, fueron casi erradicados al traviés d'un programa de matanza selectiva empecipiáu polos Parques Nacionales de Suráfrica pa favorecer la reintroducción de los indíxenas klipspringers. Hasta apocayá había tamién pequenos númberos de gamu europeos d'orixe européu y venaos sambar d'Asia suroriental. Estos taben principalmente na área de Rhodes Memorial pero mientres los 1960s ellos podíen ser atopaos en llugares relativamente remotos. Los animales pueden ser esaniciaos o reasitiaos.
El nome orixinal dáu al monte polos primeres habitantes khoi foi Hoeri 'kwaggo ("monte del mar").
Humanos prehistóricos dexaron evidencies equí fai más de 600,000 años. Ferramientes d'esos cazadores-pañadores del Paleolíticu Inferior fueron atopaos nuna depresión cerca del Cabu de Bona Esperanza. Los habitantes de mediaos de la Edá de Piedra (datando dende 200,000 a 40,000 años) tamién dexaron evidencia de la so vida na península. Fósiles d'alredor de 8000 AC indiquen que pol períodu en que los habitantes desenvolvieren arcos y fleches qu'usaben pa cazar.
Los san (o bosquimanos) yeren cazadores pañadores que dependíen de la vera del mar pa la mayor parte de la so comida. Esto resultó nel nome holandés, Strandlopers (llavanderos de la sablera). Aprosimao fai 2000 años los khoikhoi emigraron dende'l norte, moviendo a los san, trayendo con ellos los sos fataos de ganáu y oveyes. Fueron los khoikhoi los que fueron la tribu dominante cuando los europeos salearon escontra Badea de la Mesa.
António de Saldanha foi'l primer européu en desembarcar en Badea de la Mesa. Él esguiló l'impresionante monte en 1503 y nomar 'Monte de la Mesa'. La gran cruz que'l navegante portugués talló na roca de la Cabeza de Llión ye entá bono d'atopar.
En 1796, mientres la ocupación británica del Cabu, James Henry Craig ordenó que se construyeren trés blocao nel Monte de la Mesa: el Blocao del Rei (King's blockhouse), Blocao del Duque de York (Duke of York blockhouse) (más tarde renombráu Blocao de la Reina [Queen's blockhouse]) y el Blocao del Príncipe de Gales (Prince of Wales blockhouse). Dos d'estes tán en ruines anguaño, pero'l Blocao del Rei ta entá en bones condiciones. fácilmente accesibles dende'l Memorial Rhodes.
Ente 1896 y 1907, cinco diques, el Woodhead, Hely-Hutchinson, De Villiers, Alexandria y Victoria , fueron abiertos na Mesa Negra p'aprovir les necesidaes de la Mesa Negra. Un teléferico que xube dende Camps Bay vía'l ribayu Kasteelspoort foi usáu pa tresportar materiales y mano d'obra (los puntos d'ancla na vieya estación cimera inda pueden vese). Hai una locomotora de vapor bien caltenida d'esti períodu almacenada nel Muséu Waterworks nel visu del monte cerca del dique Hely-Hutchinson. Foi usada p'acarretar materiales pal dique al traviés del visu planu del monte. Los requerimientos d'agua de Ciudá del Cabu han dende entós devasáu la capacidá de los diques y yá nun son una parte importante de la provisión d'agua El
monte aportó a parte del Nuevu Parque Nacional Península del Cabu nos 1990s. El parque foi renombráu como'l Parque Nacional Monte de la Mesa en 1998.
Les quemes son comunes nel monte. Les quemes más recién asocedieron en xineru de 2006, destruyendo grandes cantidaes de vexetación y resultando na muerte d'un turista.
El teleféricu toma pasaxeros dende la estación de cable inferior na carretera Tafelberg, aprosimao a 302 m sobre'l nivel del mar, escontra'l pandu nel visu del monte. La estación de cable cimeru ufierta vistes apoderen Ciudá del Cabu, Badea de la Mesa y Robben Island escontra'l norte, y la mariña Atlánticu escontra l'oeste y el sur.
La construcción del teleféricu foi empezada per primer vegada en1926, y el teleféricu foi oficialmente abiertu en 1929. En 1997, el teleféricu foi estensamente ameyoráu, y los nuevos carros introducíos lleven 65 viesu de 25 pasaxeros. Los nuevos carros dan un viaxe más rápidu al visu, y rotan 360 graos mientres l'ascensu o descensu, dando una vista panorámica sobre la ciudá.
La estación de cable del visu ufierta miradores, tiendes d'intereses, un restorán y caminos piatonales de dellos llargores.
L'escursionismu nel Monte de la Mesa ye popular ente los locales y turistes, y un númberu de caminos de variada dificultá son accesibles. Polos riscos serrapatosos alredor del visu, ascensos directos del llau de la ciudá tán llindaos. Platteklip Gorge, un gargüelu prominente que s'atopa hasta enriba del centru del monte principal, ye un popular ascensu directu escontra'l visu. La duración de la ruta ye d'aprosimao de 2.5 hores pero facer ente 1–3 hores dependiendo de les condiciones físiques de cada quien
Rutes más llargues escontra'l visu van vía'l Monte Negru, una área más baxa del Monte de la Mesa al sur del pandu principal. Dende'l llau de los suburbios del sur, les rutes de Nursery Ravine y Skeleton Gorge empiecen nel Parque Nacional Kirstenbosch. La ruta vía Skeleton Gorge a Maclears Beacon ye conocida como Camín Smuts (Smuts Track) en memoria de Jan Smuts, quién foi un entusiasta escursionista. El camín de ferradura (Bridle Path), o pista de jeep (Jeep Track), fai un ascensu más gradual dende Constantia Nek a lo llargo de la carretera usada pa caltener los diques nel Monte Negru. Esisten munchos otros senderos nes árees populares piatonales nes fasteres más baxes del monte que se accesan dende Constantia Nek, Cecilia Forest, Kirstenbosch, Newlands Forest y Rhodes Memorial.
Nel llau del Atlánticu, el más popular ascensu ye Kasteelspoort, un gargüelu mira dende lo alto a Camps Bay, mientres la pista del tubu (Pipe Track) ye una ruta a nivel popular ente los caminantes.
Los Caminos Hoerikwaggo (Hoerikwaggo Trails) son cuatro camino d'escursión nel Monte de la Mesa que tarden en percorrese de dos a seis díes, operaos polos Parques Nacionales de Suráfrica (South African National Parks). Los habitantes orixinarios de la área, les tribus Khoekhoen y San tribus llamaron al monte de la mesa Hoerikwaggo – "monte del mar". Los cuatro caminos d'escursión del Monte de la Mesa son llamaos Camín de la xente (People's Trail), Camín del Monte de la Mesa (Table Mountain Trail), Camín d'escursión Orangekloof (Orangekloof Hiking Trail) y Camín del visu a la punta (Top to Tip Trail).
La esguilada nel Monte de la Mesa ye un pasatiempu bien popular. Hai rutes bien documentadas de montañismo de dellos graos de dificultá que xuben hasta les munches cares del monte. Les principales esguilaes tán alcontraes en riscos embaxo de la estación de cable cimeru. Nun se dexa poner torniellos nin clavos equí y solo déxase la esguilada clásica. Grupos comerciales tamién ufierten rápel dende la estación de cable cimeru.
La mayoría de les cueves importantes del mundu atopen sobre piedra caliar pero'l monte de la mesa ye inusual al tener dellos sistemes de cueves que se desenvolvieron n'arenisca. Los más grandes sistemes son les cueves Wynberg.
El Monte de la Mesa ye la única traza terrestre al dar el so nome a una constelación — la Mensa, que significa Mesa. La constelación ver nel Hemisferiu Sur, debaxo de la Orion, alredor de la media nueche a mediaos de xunetu. Foi nomada pol astrónomu francés Nicolas Louis de Lacaille mientres la so estancia nel Cabu a mediaos del sieglu XVIII.
